«یا مولاتی یا فاطمة الزهراء اغیثینی»

           خـلـقـت کـائـنـات شــد، بـهـر وجــود فاطمه^(س)
                                                      زنـده هـمـه جـهان شد از، یمن ورود فاطمه^(س)

           پـیـش حـریـم حرمـتش، خیـل ملک کشید صف
                                                     از سـر شـوق جـمـلگی، مـحو سجـود فاطمه^(س)

           رونق دین مـصطفی^(ص)،هست به چشم اهل دل
                                                      هـم ز قـیـام فـاطـمـه^(س)،هـم ز قـعــود فاطمه^(س)

           از پس رحلت نبی^(ص)، کس نزده ست در جهان
                                                      غـیر امـیـرمـؤمـنان^(ع)،گـام به سـوی فاطمه^(س)

           هـمـچو خـسی در آتـشش، قهـر خدا کشد همی
                                                      هر که کـند تـجـاوز از، حـق و حـدود فاطمه^(س)

           بهررضای مصطفی^(ص)،از ره مهر روز و شب
                                                      نام عـلی مـرتـضـی^(ع)، گـشـت سـرود فاطمه^(س)

           در همه طول زندگی، بعد مـحـمـّد^(ص) و عـلـی^(ع)
                                                      با حسنین^(ع) بود و بس، گفت و شنود فاطمه^(س)

           هـست به دل مـرا کـجا، غـیر مـحـبـت عـلـی^(ع) 
                                                      کـی بـه زبـان مـن بــوَد، غـیـر درود فاطمه^(س)

^{منبع شعر: کتاب زمزمه های دلجو، ص12.}